З 31 сакавіка па 2 красавіка 2023 года ў Доме Святой Тройцы ў Баранавічах прайшоў асноўны WE руху «Сужэнскія Сустрэчы».
Праводзілі ўікэнд аніматары: айцец Сцяпан Цэргель SVD, с. Паўла Бобер, Аляксей і Марына Куратнік, Уладзімір і Юлія Шылко і Віктар і Таццяна Шастак.
На рэкалекцыі запісалася 8 пар, прыехала 5 сужэнстваў з розных гарадоў Беларусі: Мінска, Брэста, Навагрудка, а.г. Парэчча Гродзенскай вобласці.
Удзельнікі былі розныя па ўзросце і па шлюбным стажы. На ўікэнд, адна з пар прыехала ў пятніцу, позна ўвечары з-за паломкі машыны. Яны выехалі як толькі муж адрамантаваў аўтамабіль. Мы вельмі перажывалі і маліліся, бо дарога вельмі доўгая, але дзякуючы Госпаду яны дабраліся шчасна. Мы зразумелі, што ў іх было вялікае жаданне прыехаць, бо нягледзячы на цяжкасці і стомленасць, яны былі побач з намі. Аб плёне рэкалекцый можна меркаваць па дзяленні ўдзельнікаў:
* Я тут убачыў, што мы разумеем адзін аднаго добра. Мы вельмі розныя, але што з гэтым рабіць пакуль ня ведаем. Вялікая карысць, якую мы вынеслі з рэкалекцыяй, гэта ўпэўненасць, што ўсе праблемы трэба вырашаць з Богам. З'яжджаю дадому з вялікімі планамі весці дыялог дома.
*Далучаюся да ўсіх слоў мужа, бо ён быў ініцыятарам паездкі. Я ставілася да гэтага скептычна. Першы дзень было складана, бо я ўвогуле закрыты чалавек. Мне цяжка дзяліцца сваімі пачуццямі. Думала, што дарма паехала, але далей было ўжо лягчэй і нават пасмяяліся разам. Зразумела, што мы з мужам блізкія па духу і разумеем адно аднаго. З'яжджаю таксама з вялізнымі планамі.
*Вельмі цікавы фармат сустрэч. З'явілася магчымасць пагаварыць, бо жонка мая вельмі рэдка гаворыць, больш слухае. Зразумеў, што мне трэба слухаць больш. Зразумеў, што мы рухаемся ў правільным напрамку. Вельмі хацелася б падзяліцца перажытымі пачуццямі з іншымі. Важна чалавеку чуць і разумець, што ён у сваёй праблеме не адзін.
*Я больш люблю слухаць, чым казаць. Не вельмі хацела ехаць сюды, але прапанаваны фармат сапраўды дапамагае дзяліцца пачуццямі, не перабіваючы адзін аднаго і потым бачыш канструктыўную зваротную сувязь.
* Здзівіла на самай справе хатняя абстаноўка. Людзі дзеляцца самым адкрытым і гэта вельмі смела. Нам з жонкай ёсць да чаго імкнуцца. А дыялог у нас ужо наладжаны. Быў да гэтага вядома цярністы шлях, але мы выдужалі, прыехалі і тут разам з вамі разумеем на ўласным досведзе, што без звычайнага дыялогу ніяк. Я зразумеў, што мы на правільным шляху.
*У нас з мужам быў нялёгкі шлях да такіх адносін, якія маем на сённяшні дзень, у нас у парафіі штомесяц праходзяць сустрэчы для сем'яў, таму мы думалі што гэтыя рэкалекцыі нас не здзівяць. Але ўчора пасля абеду, ад мужа пазнала шмат новага. Вяртаюся з добрымі пачуццямі і жаданнем падзяліцца са ўсімі знаёмымі тым, што мы тут перажылі.
* Я сюды ехаць не хацеў. Жонка мне зрабіла падарунак на дзень нараджэння і прывезла мяне сюды. Калі ўікэнд пачаўся, я ўсё ўспрымаў у штыкі і задаваў сабе пытанне: навошта я тут. Гэтае пачуццё было ў мяне да суботняга абеду а потым я стаў накіроўваць сваю энергію ў патрэбнае рэчышча. Я атрымаў адказ на шмат якія пытанні. Мне спадабалася, што прысутныя тут казалі адкрыта. Зразумеў, куды мне далей рухацца і вяртаюся з лёгкасцю і багажом ведаў. Тут у мяне на многія рэчы адкрыліся вочы і я ўпершыню прачытаў псальм.
*Я так доўга марыла, што мы сюды патрапім на гэтыя сямейныя сустрэчы, што мае самыя асноўныя пачуцці: задавальнення, радасці і падзякі Богу, што мы сюды патрапілі. Не скажу, што было лёгка казаць аб сваіх пачуццях. Гэта было цяжка, як і сямейнае жыццё - гэта сапраўдная праца. У мяне гэтыя рэкалекцыі, як школа пачуццяў. Тут я інакш зірнула на мужа. З'яжджаю са спакоем, жаданнем дзяліцца аб гэтых сустрэчах і нават паўтарыць, калі гэта можна.
* Мы атрымалі масу станоўчых эмоцый, зарадзіліся і адкрылі вочы адзін на аднаго і зразумелі, што трэба не назапашваць усё ўнутры, а дзяліцца перажываннямі. З'яжджаем у пазітыве і зараджаны душэўна і духоўна.
*Ва ўсіх узнікала пытанне: «Навошта я тут?» і ў кожнага свая прычына, чаму ён тут апынуўся, але аднаму Богу вядома наша мэта знаходжання тут. Прыходзячы на гэтыя рэкалекцыі, ты разумееш, што ты не адзін у сваіх перажываннях і падобныя праблемы закранаюць многіх.
*Мы вельмі рады, што ёсць такая магчымасць асвяжыць свае пачуцці. Я еду з верай і просьбай да Бога, каб умець разбірацца ў сваіх пачуццях і каб гэты падзел пачуццямі быў узаемны. Вельмі жадаем, каб усіх нас гэты дыялог аб'ядноўваў і прыўносіў у нашы сем'і душэўнасць і гармонію.
* Выпрабавала пачуццё радасці. Прычым радасць не эмацыйная, а экзістэнцыйная за тое, што людзі знаходзяць у сабе смеласць каб сюды прыехаць у. Няхай гэта будзе 5% шчырасці, але гэта вялізныя намаганні, няхай будзе 3 словы выказаны, але гэта ўжо подзвіг. Радуюся за спакой на тварах усіх пар. Мне падабаецца, што на гэтых рэкалекцыях знойдзе месца любая пара "з вуліцы". Гэта такое прыняцце, якое даваў людзям і Ісус Хрыстос, за гэта яго “правільныя” вельмі часта лаялі. Таксама адчула пачуццё свабоды і свежага паветра і падзякі Богу і людзям, якія за гэтую справу бяруцца. З'яжджаю з пачуццём задавальнення, бо Гасподзь нарэшце мяне пачуў.
Марына Куратнік
Для таго каб пакінуць каментар неабходна Аўтарызацыя або Рэгістрацыя