10 ліпеньскіх дзён, 9 сем'яў і бр. Андрэй Жылевіч OFMcap, усяго 50 чалавек, 1500 метраў ад Балтыкі, 100 крокаў ад ракі Ужава, 4 сустрэчы з дыялогам, 11 Св. Імш. Такія статыстычныя дадзеныя мінулага GANIBASа.
Падчас прывітання гаспадар лагера, біскуп латышскіх баптыстаў Петэрыс Спрогіс, распавёў нам, чаму назваў гэта месца GANIBAS, як ідэя псальма 22(23) - "Сенажаці" па-руску, "Pastwiska"papolsku,"Паша" па-беларуску. Ідэя рэалізуецца ў багацці атачальнай зеляніны, але і ў надзеі на тое, што на гэтым GANIBAS, Бог корміць нашы душы. Біскуп Петэрыс сказаў, што GANIBAS і той бачны, і той нябачны мае межы. Мне гэта сцвярджэнне здалося спрэчным - якія могуць быць межы, калі Бог дараваў чалавеку абсалютную волю?
Ідэя GANIBAS праходзіла праз усе пропаведзі брата Андрэя, і мела гэтак жа сваё рэха ў дзяленнях на сустрэчах з дыялогам. Нам здалося, што гэта вельмі падыходзіць да Сужэнскіх Сустрэч наогул і да летняга выезду асабліва - Бог збірае нас на прыродзе для таго, каб пасвіць нас на Сенажацях Дара Благадаці. Нашай Пашай у Сужэнскіх Сустрэчах з'яўляюцца прынцыпы дыялогу, кантроль пачуццяў і праяў рыс тэмпераменту, задавальненне запатрабаванняў шляхам руху да каштоўнасцяў - такім чынам апынулася, што наш GANIBAS таксама мае межы... Выконваючы прынцыпы дыялогу, не дзейнічаючы пад уплывам пачуццяў, выяўляючы чуласць і далікатнасць да блізкіх, мы як бы знаходзімся на Пашы, карыстаючыся Дарамі Благадаці Бога. Межы Пашы - гэта наша стомленасць, напруга, страта дысцыпліны, кантролю. Мы сыходзім за межы Пашы, дзейнічаем пад уплывам пачуццяў, задавальняем запатрабаванні сурагатамі, праяўляем слабасці свайго тэмпераменту, ад кахання скочваемся да маніпуляцыі пачуццямі сужонка. Што рабіць далей? Вярнуцца на Пашу - пачаць слухаць, разумець, дзяліцца, прабачаць…
Сустрэчы з дыялогам на GANIBASе праходзілі ў дні, калі над намі віселі хмары, на іх была вельмі важная, часамі цяжкая праца над: Цяжкасцямі ў дыялогу, Квадратам Туна, Узаемнымі Чаканнямі. Але ў апошні дзень, калі быў запланаваны Ліст да Цябе, выдаўся самы пагодлівы дзень. Мы паехалі на пляж пісаць лісты адзін аднаму. Нечакана, абсалютна блакітнае неба, шмат сонца і мора - Бог нас вывеў як бы на найпрыгожую паляну ў гарах, дзе было месца для радаснага перажывання нашага сужэнскага кахання. У момант, калі лісты былі напісаны, і мы зноў селі ў кружок, каб падзяліцца сваімі пачуццямі, мы ўбачылі выходзіячых з мора і ідучых у наш бок мужчыну і жанчыну ў купальных гарнітурах. Мужчына быў з барадой і ўскалмачанай галавой, хтосьці крыкнуў: глядзіце - Няптун з русалкай. Мы паглядзелі ў іх бок, і пазналі ў Нептуне і русалцы Аляксандра і Любу Дзягілевых, якіх усе мы сустрэлі агульнай радасцю. Увечары Люба з Аляксандрам прыехалі да нас на каўбаскі, і мы да паўночы размаўлялі пра СВ у нашых краінах.
Вельмі важнымі і кранальнымі ўдзельнікамі GANIBASа былі нашы дзеці. Сумесны час на экскурсіях, у парках атракцыёнаў, купанне ў моры, гульні ў валейбол, вячэрнія малітвы - зрабілі нас бліжэй. Наша старэйшая дачка, якая перажывае пубертатны перыяд і ўжо амаль два гады адмаўляецца ездзіць з намі, нечакана назвала гэты адпачынак самым лепшым. "Парыжскі дыснэйлэнд - адстой у параўнанні з Латвіяй" - сказала яна, чым зрынула нас у прыемны шок.
Падчас адной з вячэрніх малітваў з дзецьмі, мы прапанавалі бацькам абняць сваіх дзяцей і сказаць адзін аднаму: "Я цябе кахаю, і Бог цябе кахае". Пасля таго як я абняў сваіх дзяцей, я ўбачыў хлопчыка, які стаяў у крузе насупраць мяне, я абняў і яго, і сказаў тыя ж словы. Назаўтра ён спытаў мяне: "Чаму вы мяне абралі?"- я разгубіўся, а ён працягнуў: "Таму што я стаяў насупраць вас?". "Так", - унікліва адказаў я. Ён сказаў: "А я так і сказаў свайму сябру, а ён сказаў мне:" Лепш бы я стаяў на тваім месцы, і дзядзька Паша абняў бы мяне"". Такое прызнанне з аднаго боку, вельмі важна для мяне, дзеці далі мне адчуць сябе каштоўным, з іншай - паказалі мне, як важна выяўляць свае прыемныя пачуцці, як гэтага чакаюць тыя, каго я кахаю, і хто кахае мяне. GANIBAS 2016 - зачынены, чакаем наступнага…
Павел Кузьміцкі
Для таго каб пакінуць каментар неабходна Аўтарызацыя або Рэгістрацыя