Прага… Не, гэта не горад. Гэта проста патрэба нешта зрабiць, нешта добрае. Такая прага была i ў мяне. Гэта жаданне правесцi час улетку с сэнсам. I, як заўседы, лепшага часу, чым спатканне з Божай Мацi напэўна не бывае. Для нас са Святланай гэта было ўжо трэцяе спатканне. Спачатку Будслаў у чэрвенi, затым Тракелi ў лiпенi, а нарэшце - Лагiшын у жнiўнi.Па ўжо ўсталяванай традыцыi Сужэнскiх Сустрэч паломнiцтва да Мацi Божай Каралевы Палесся зладзiлi на роварах. Кожны раз усе адбываецца па-рознаму, але што цешыць душу аднолькава так гэта адчуванне, што гэты час ты пражыў не дарэмна. Так было i цяпер. Новыя мясцiны, новыя людзi — гэта добра. Але пачуцце, што ты дакрануўся да святога для мяне пераважыла ўсё астатняе. За ўсе дзякуем Богу.

                                         Аляксандр Квяткоўскi

Для таго каб пакінуць каментар неабходна Аўтарызацыя або Рэгістрацыя