20-22 кастрычніка ў Ляскоўцы прайшлі асноўныя рэкалекцыі. Гэтым разам лёгка знайшлося 7 пар удзельнікаў, складаней было з аніматарамі. Андрэй і Іна Любецкія праводзілі 5-ы ўікэнд у плыні апошніх 12 месяцаў, акрамя іх гэты ўікэнд вялі Л. і П. Кузьміцкія, Г. і Д. Вінславовічы і кс. Андрэй Стэцкевіч. Упершыню на СС у Беларусі ўдзельнічаў грэка-каталіцкі святар з жонкай, прычым яны жадалі менавіта як сужонкі перажыць уікэнд (прасіў не аб'яўляць афіцыйна яго як святара, не апранаў сутаны і каларадкі, у суботу прымаў Камунію разам з усімі, толькі на нядзельную Імшу ён далучыўся да канцэлебры) Наогул усе ўдзельнікі прыехалі на ўікэнд праўдзіва ў пошуках ДЫЯЛОГУ - з першай сустрэчы ставіліся да ўсяго вельмі сур'ёзна, як бы імкнучыся па максімуму выціснуць са свайго ўдзелу. Характэрна, што гэтым разам менавіта ўдзельнікі матывавалі нас, сваім запалам, пісаць лісты. Я (Паша) неяк вельмі па-новаму перажыў 3,9 і 10 сустрэчы. Цікавая і дынаміка ўдзелу ў св. Імшах: пятніца: 2 жонкі - удзельніцы, субота: не прыйшло 2 мужа ўдзельніка, нядзеля - прыйшлі ўсё.

Дзяленні ўдзельнікаў:

Муж: у нас ёсць асяроддзе прыяцельскіх сем'яў, мы блізка маем зносіны і абмяркоўваем розныя сямейныя праблемы, але галоўным чынам гэта дакранаецца выхавання дзяцей. Калі ў першы вечар я пачуў, як адкрыта Аніматары кажуць пра сябе, пра тое, што мне ніколі не даводзілася чуць ад іншых людзей, я падумаў: куды я патрапіў? Дзе мае рэчы? Але ваша адкрытасць дапамагла мне прыняць наш шлюб, я зразумеў, тое, што адбываецца паміж намі звычайна, і калі вы з гэтым зладзілі, то напэўна і ў нас атрымаецца.

Муж: да ўікэнда ў нас быў аднабаковы дыялог, жонка пісала мне лісты, я іх чытаў і нічога не адказваў на іх. Тут я зразумеў, што трэба не толькі слухаць, але і дзяліцца. Я адчуў сілу нашага адзінства, але разумею, што ўсё можа знікнуць, Хочацца, каб змены пайшлі далей.

Святар грэка-каталік: на гэтых рэкалекцыях мы адказалі на пытанні: што рабіць, каб быць шчаслівым? Што нам замінае быць шчаслівымі? Убачылі свае недахопы, з'яжджаем з жаданнем працаваць над адносінамі.

Адно з нешматлікіх сведчанняў жонак: Калі я сюды ехала, думала, што я блізкая да ідэалу, усё раблю правільна для нашага адзінства і не разумела, чаму ў нас нічога не атрымліваецца. На рэкалекцыях я ўбачыла, наколькі гэта не так, заўважыла, што шмат чаго трэба змяніць у сабе самой.

                           Павел Кузьміцкі

Для таго каб пакінуць каментар неабходна Аўтарызацыя або Рэгістрацыя